Schildergroep ELST voor de 5e keer bijeen in het Beste Goed te ELST

Voor de 5e keer waren we vandaag weer in het Beste Goed bijeen om weer te genieten van de inspirerende omgeving van elkaars werk en ideeën.

Om de 14 dagen komen we sinds afgelopen september bijeen in een van de grote en lichte ruimtes van het "Beste Goed", het M.F.Centrum in ons dorp ELST.
Nog 1 x dit jaar en dan zit de serie van 6 bijeenkomsten er alweer op.
Nog even geduld en dan kunnen we in januari weer aan een serie van 6 starten.
Iedereen, wil door. Aan enthousiasme is geen gebrek.

Er wordt heel verschillend gewerkt, naar eigen idee en uitwerking.
Individuele wensen van de deelnemers staan voorop en de techniek die daarbij vereist is, wordt door mij zo goed mogelijk aangereikt.
Ik zal vragen of er iemand zijn/haar werk wil exposeren op ons Blog.
Het lijkt me leuk, om een eigen Blog voor onze groep te maken, ik ga het bespreken, wie weet.
Wordt vervolgd......

Geexposeerd werk tijdens de Maand van het Atelier

Cap Bear 12x12cm. Gouache
Cochenille 12x12cm. Gouache
Naar Mankes 12x12cm. Gouache
Kwadijk de zomerse weide 12x12cm. Gouache
N. Fresco Tarquinia It. 12x 18cm. Gouache
Zonder titel 12x12cm. Gouache
Koningsdag 2015 12x12cm. Gouache
Zonder titel 2 12x12cm. Gouache
Met André 12x12cm. Gouache
Jongen op ezel 12x 12cm. Gouache
Cap Bear 2015 12x12cm. Gouache
Zonder titel 3 12x12 cm. Gouache
Parijs 11 12x12cm. Inkt

Intervieuw in de dorpskrant van ELST

Leven in kleur: Jose Dicker

Het idee van dit gesprek kwam plotseling in mij naar aanleiding van een e-mail die aankondigde de Maand van het Open Atelier in Rhenen. Al is het een evenement dat zich niet in Elst afspeelt, drie van de kunstenaars die exposeren zijn afkomstig uit Elst. En een daarvan is Jose Dicker. Nadat ik met mijn voorstel bij de redactie aankwam, liet men mij weten dat Jose in de voorafgaande De Hank een aanbood deed van een workshop schilderen. Toeval bestaat niet...! Voor diegenen die meer over de begeleidende schilder willen weten, dit gesprek komt goed van pas!
Ik kende Jose van de viering van de Vrouwendag in Rhenen, ik heb wel eens met haar wat woordjes gewisseld, maar dat was ook alles! Weer een sprong in het onbekende!
Het huis waar Jose voor het eerst in 1989 kwam, waar zij en haar partner (sinds 1999) wonen en waar zij een thuis van hebben gemaakt, is een verrassing! Al van de buitenkant, is hij een bijzondere verschijning, in vergelijking met de andere huizen van de straat. Het heeft “iets”! Niet alledaags… Een keer binnen, de indruk wordt versterkt: Hoge plafond tot aan de nok, terwijl dat de vloer ver onder het straat niveau zich bevind,  open leef en- kookruimte , een “miljoen” spulletjes, prulletjes, objecten met liefde en zorg verzameld en tentoongesteld, schilderijen, keramiek, (een bos zonnebloemen in een vaas en een kalebas op de grond, afgetekend op de tuindeuren zijn een schilderij op zich), al dat moois gaat de warme sfeer bepalen en aan de binnenkomer duidelijk maken: jaja, hier wonen artistieke mensen! De tuin met het atelier van Jose, met de schommel voor de vier kleindochters, met de moestuin en de uitkijkpunt over de Utrechtse Heuvelrug maken het plaatje compleet!
Zij vertelt met passie over het schilderen, over de technieken die zij toepast: aquarel, gouache ( dat is een verf op water basis dat dekkend is) , acryl en olieverf. Over haar manier van aan de slag te gaan: met plezier,” vrijheid-blijheid”, noemt zij het,  met een muziekje daarbij komt zij in de juiste stemming. Over haar favoriete schilder, Pierre Bonnard, waar een schilderij van, een aantal jaar geleden in het Musée Maillol in Parijs gezien, toen en nog steeds haar kippenvel bezorgde.  Andere favoriete schilders zijn: Matisse, Van Dongen, Paul Klee, Mondriaan. Schilderen is emotie. En onderwerpen kan je in de kleinste dingen vinden. Zelf een zak wasknijpers aan een keukendeur hangend kan een mooie schilderij worden! Of een schaal met fruit op een tafel in een tuin langs de weg, die je ziet tijdens een wandeling. De materialen, de formaat van de doeken,(soms een grote doek, soms een miniatuur), de onderwerpen, alles is bepaald door het moment en door haar stemming op dat moment.
Net zoals schrijvers, ook de schilders kunnen een blok krijgen en weten zij even niets meer hoe en wat zij aan de huidige doek moeten doen. De oplossing is bij de hand: meestal gaan zij een nieuwe doek beginnen. Een andere reden dat de schilders tegelijk met verschillende doeken bezig zijn is de droogtijd van de verschillende lagen en van de verschillende types verf. Of, simpelweg, zij krijgen nieuwe inspiratie, en zij willen het niet laten schieten.
Al heeft zij haar eerste doek als cadeau gekregen toen zij nog geen 10 jaar oud was, is die nog steeds blanco gebleven. Als kind vond zij leuker om te tekenen, en dat deed zij voortdurend, terwijl andere familieleden aan het lezen waren. Met tekenen heeft zij toen ook  meegedaan en prijzen gewonnen op schoolwedstrijden .
Wat schilderen betreft, omschrijft  zij zichzelf in haar blog ”Jose Dicker Schilderijen” als  een laatbloeier. 
 Geboren in Arnhem in 1949 in een ondernemers familie is zij,  snel naar haar geboorte met het gezin naar Deventer verhuisd, waar haar moeder  in de winkel werkte en de vader een banketbakkerij runde. Het ouderlijke huis werd een 17de eeuw huis met 20 kamers, en veel muren, zoals Jose het omschrijft, tegenover de Waag, waar je echt in kon verdwalen. De schuren en de vlekken in de oude muren van het huis stimuleerden de verbeeldingsvermogen van de kleine Jose, in de uren dat zij alleen zich moest vermaken. De creativiteit heeft Jose  van haar vaders geërfd, die ook schilderen als hobby had.
Voordat Jose de middelbare school afrondde is het gezin naar Arnhem verhuisd en begon zij over de Kunstacademie te dromen. Ondanks haar hart voor kunst, dachten haar ouders dat zij toch niet zo’s uitgesproken talent was, dus ging zij een opleiding voor kleuterleidsters, een vak dat zij omschrijft als heel creatief, met muziek, drama, tekenen, schilderen, dat haal voldoening gaf. Zij trouwde, kreeg 2 zoons, (die allebei nu in hun beroep creatief zijn, maar op een andere manier) en scheidde daarna van haar man. Rond haar 35ste, bereikte zij een ijkpunt  en volde dat het tijd rijp was om haar talent te ontwikkelen. Zij ging schilderlessen volgen, niet naar avondacademie, zoals zij oorspronkelijk van plan was, maar privé bij een leraar van de Kunstacademie,  met wie een verhouding mentor-pupil is ontstaan, die nu nog, naar 30 jaar levend is, zij bezoekt hem nog steeds met grote regelmaat, ideeën en adviezen wisselend.
Reizen en musea bezoeken of op internet films over de schilders, schilderijen en technieken volgen, zijn een deel van haar zelfstudie.  Belangrijk in haar wording als schilder vind Jose ook de kunstvakanties in Frankrijk (vanaf 2000) en sinds kort op een boerderij in Drenthe, waar zij, samen met gelijkgestemde dagenlang aan hun passie zich overleveren: ideeën wisselen, samen of ieder voor zich schilderen, gezellig tijd met elkaar doorbrengen, gevolgd aan het einde van het verblijf, door een vernissage. 
Jose brengt regelmatig haar vrije tijd door met de 4 kleindochters met spelen, schilderen en andere spannende activiteiten. Zij kijkt graag rond, de natuur en de mensen observeren, want schilderen is kijken, zegt zij. Koken is voor haar een hobby, zij ervaart de Italiaanse keuken als  het puurste van allen en zij kan heel overtuigend en bijna lyrisch vertellen over een of andere smakken van Italië. Als een uitdaging heeft zij een kleine champignons kwekerij overgenomen  en  kweekt zij nu haar eigen shiitake champignons.
Als aanvulling op de studiereizen en de schildervakanties  is Jose op het idee gekomen om iets dichtbij het huis te organiseren, met een klein groep mensen. Om samen  ideeën en gevoelens uit te wisselen: zonder competitiviteit, zonder “moeten” , alleen het penseel op papier of de kwast op het doek. Daar gaat het om. Alles mag, met plezier en ontspanning. Die voldoening en plezier zou zij graag, middel door haar workshop schilderen aan haar “leerlingen” overbrengen.



Maand van het Open Atelier

Het is wat achterhaald want de maand september is allang voorbij.
Maar toch het was een enerverende maand vol van bezoek aan de Galerie Kerkplein 18.
Samen met Yvonne van Hoogstraten en Margot Kikkert een mooie expositie samengesteld.
Elkaar geholpen en het zag er pico bello uit.
3 weekenden van 12 tot 17.00 uur.
Samen 180 bezoekers. Vele uurtjes bezoek ontvangen in de sfeervolle en gastvrije woning en Galerie van Marja en Bart de Jongh. Veel collega kunstenaars uit de regio op bezoek gehad en dat was heel gezellig. We hadden het weer ook mee. Prachtig na zomers September weer. Glaasje wijn na afloop.
Dank nogmaals aan gastvrouw en gastheer.
Lekker nagenieten!